به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

کتاب هفته؛ میراثی فرهنگی از فرهیخته‌ترین عناصر فرهنگ معاصر

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۸۰۷۲۷

سال‌های قبل از انقلاب، یک شنبه‌ها بعدازظهر، مقابل کیوسک‌های مطبوعاتی اطراف دانشگاه تعداد قابل توجهی از جوانان که اکثرشان دانشگاهی بودند، در انتظار رسیدن وانت موسسه کیهان در صف می‌ایستادند و لحظات را با بحث‌های مختلف سپری می‌کردند.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- راضیه صیادی؛ سال‌های قبل از انقلاب، یک شنبه‌ها بعدازظهر، مقابل کیوسک‌های مطبوعاتی اطراف دانشگاه تعداد قابل توجهی از جوانان که اکثرشان دانشگاهی بودند، در انتظار رسیدن وانت موسسه کیهان در صف می‌ایستادند و لحظات را با بحث‌های مختلف سپری می‌کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زمانی هم که وانت دیر می‌رسید، ایستادگان صف را ترک نمی‌کردند و با سق زدن نان بربری و شکستن تخمه کدو سرگرم بودند. این وانت چیزی حمل نمی‌کرد جز شماره جدیدی از مجله «کتاب هفته».

حالا پس از نیم قرن از انتشار کتاب هفته، هنوز هم می‌توان ردی از آن را در بساط نایاب فروشی‌ها و کهنه فروشی‌ها پیدا کرد که در بین مشتاقان و طالبانش در بازار معامله میشود و عنوان جاودانه‌ای برای خود در تاریخ مطبوعات ایران دست و پا کرده است.

همه هفته، کتاب هفته

کتاب هفته یا کیهان هفته، عنوان هفته نامه‌ای بود ادبی، هنری، سیاسی؛ از مجموعه نشریات موسسه کیهان که زیر نظر دکتر محسن هشترودی و احمد شاملو در سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۲ روی پیشخوان جراید رفت. در آغاز فعالیت این مجله، علی اصغر حاج سید جوادی (نویسنده و حقوقدان) مسئول داستان‌ها و ادبیات، جمشید بهنام متصدی حوزه‌های اقتصادی، روانشناسی و علوم تربیتی، کاوه دهقان مسئول مباحث هنری و احمد شاملو مدیر فنی و مسئول بخش سرگرمی و هنر‌های زیبای کیهان هفته بودند و در راس آن محسن هشترودی (ریاضی دان و از علمای بنام زمان) سردبیر کل بود.

بعد‌ها کارآمدی و نگاه نو و هنر شاملو سبب شد تا سردبیری مجله را به او بسپارند. البته شاملو پیش از این سردبیری مجله فردوسی را نیز عهده دار بود. کتاب هفته در عمر نه چندان طولانی خود سه سردبیر عوض کرد. احمد شاملو، علی اصغر حاج سید جوادی و محمود اعتماد زاده (به آذین) به ترتیب یکی پس از دیگری مسئولیت سردبیری کتاب جمعه را بر عهده داشتند. در میان نشریاتی که شاملو سردبیر کرد یا در شکل دهی به ان‌ها نقش اساسی داشت برخی کتاب هفته را نقطه عطفی در تاریخ مطبوعاتی فرهنگی معاصر میدانند.

اولین شماره از این مجله در شانزدهم مهرماه ۱۳۴۰ به چاپ رسید و خیلی زود جای خود را میان مردم ایران باز کرد و تیراژ نسبتا بالایی داشت. به روایتی تیراز این نشریه در طول سال‌های فعالیتش به حدود ۳۰ هزار رسیده بود که این رقم بسیار بزرگی برای یک نشریه در بیش از نیم قرن گذشته است. کتاب هفته به تمام نقاط کشور می‌رفت و در جای جای ایران خواننده داشت.

به این صورت که یک تیراژ مختص تهران داشت که شامل ۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰ آبونه بود و ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ نسخه هم روی دکه روزنامه فروشی‌ها برای فروش می‌رفت و شهرستان‌ها جداگانه سهمیه مخصوص به خود را داشتند. البته ناگفته نماند افزون بر محتوای متنوع و بدیع مطالب کتاب هفته، خود روزنامه کیهان هم نقش زیادی در معرفی و توزیع این نشریه داشت. بهترین نویسندگان و مترجمان آن زمانه تجربه همکاری با کتاب هفته را داشته اند و این نشریه همیشه می‌کوشید که محل ارائه تازه‌ترین آثار ادبی نویسندگان و شاعران ایران و جهان باشد.

شاملو؛  تلالو «بامداد» بر بام مطبوعات ایران

نجف دریابندری، نویسنده و مترجم، طنزی زیبا و سنجیده را در مورد شاملو به کار می‌برد و می‌گفت: «اگر می‌خواهید مجله‌ای به کار بیفتد و به اوج برسد، آن را به شاملو بسپارید، و اگر می‌خواهید که نشریه‌ای متوقف شود، آن را هم باز به شاملو بسپارید.» در این داوری واقعیتی نهفته است که ازین قرار است: توانایی‌های کم نظیر شاملو میتواند مجله‌ای را به اوج برساند و در مقابل تنگ نظری‌ها و تنگنا‌های پیش آمده می‌تواند همان مجله را تعطیلی بکشاند.

شاملو را می‌توان موثر‌ترین و فعال‌ترین شاعر معاصر در زمینه‌ی روزنامه نگاری قلمداد کرد. چنانکه فعالیت‌های مطبوعاتی او تاثیر بسیاری بر فضای فرهنگی جامعه و رونق جریان‌های ادبی گذاشت. شاملو هنرمندی جامع الاطراف بود و در کار روزنامه نگاری از هنر و اندیشه‌های نو بهره می‌گرفت و در هر نشریه‌ای که به او می‌سپردند، نوآوری و خلاقیت در آن به کار می‌برد. شاملو به کار روزنامه نگاری عشق می‌ورزید و ساعت‌های طولانی از روز را صرف خواندن و نوشتن و ویرایش و کار آرایش و صفحه آرایی کتاب هفته می‌کرد. مرد کار بود و به قول هوشنگ گلشیری هر جا که او بود آنجا را متحول می‌کرد.

یکی از ابعاد شخصیتی او قابلیت هنری اش در روزنامه نگاری بود. بعد دیگر شخصیت او هنر شاعریش بود که او را پیشتاز شعر نوکرده بود. فلکلور، ترجمه و داستان نویسی، حوزه‌های کاری دیگر او بود. فعالیتش در این موارد در سایۀ هنر شاعری و روزنامه نگاری او قرار داشت. شاملو بنابر خصلت قابل ستایشی که در جذب جوانان اهل قلم و هنرمند داشت موفق شد بسیاری از مستعدان را دور خود جمع کند.

ابوتراب خسروی در اینباره می‌گوید: «شاید بتوان نخستین کوشش‌ها را در جهت کشف استعداد‌های نویسندگی با برگزاری مسابقه‌های داستان نویسی در کتاب هفته دانست؛ این تلاش‌ها هم در حیطه داستان نویسی بود هم در حیطه ترجمه داستان.» اردشیر محصص که طرح‌های خود را در کتاب هفته ارائه داد از جمله این هنرمندان است که بعد‌ها به یکی از گرافیست‌های بزرگ دنیا و جامعه بین المللی بدل شد.

مرتضی ممیز گرافیست دیگر کتاب هفته بود که بخش عظیمی از طرح‌های کتاب هفته ماحصل هنر اوست که در نوع خود بی نظیر بود و حتی بسیاری کتاب هفته را با طرح‌های گرافیکی خلاقانه‌ای که از آن سراغ دارند میشناسند. او همه کار‌های فنی و صفحه آرایی کتاب هفته را با همکاری و در کنار شاملو انجام می‌داد.

کتاب هفته در آن زمان برای همه به یک کتاب فرهنگی مبدل شده بود تا یک مجله، که جدید‌ترین آثار ادبی در آنجا منتشر می‌شود. اسامی افرادی که در کتاب هفته قلم زده اند کم از نفراتی ندارد که به واسطه حضور این مجله نامشان مطرح شد و بعد‌ها یکی از داستان نویسان، شاعران و مترجمان برجسته بشوند. این نکته را باید مد نظر داشته باشیم که به علت شرایط حاکم بر آن زمان اگر همین اهل قلمان آثارشان را به صورت کتابی مجزا به چاپ می‌رساندند که آن هم چندان مقوله‌ی ساده‌ای نبود، قادر نبودند به همان اندازه که در کتاب هفته خواننده داشتند، مخاطب داشته باشند؛ کتاب هفته با تیراژ بالایش به دست شمار بزرگی از ایرانیان در سراسر این سرزمین می‌رسید. در حالی که تیراژ کتاب‌های داستان پائین و توزیعشان محدود بود.

 

اما شاملو فروردین ۱۳۴۱ با انتشار شماره ۲۵ از سردبیری کتاب هفته گناره گیری می‌کند. هرچند او پس از کناره گیری از سمت سردبیری در چندین شماره با این نشریه همکاری داشته است: از شماره ۲۹ تا ۳۶ و از شماره ۶۸ تا ۷۴. در مورد علت کناره گیری شاملو اینطور نقل می‌شود که حماسۀ گیلگمش را داود منشی زاده از زبان آلمانی ترجمه و چاپ کرده بود، ولیکن طبیعتا در آن شرایط شمار محدودی از مردم دسترسی به این کتاب داشتند. مدتی بعد از انتشار آن، شاملو متن ترجمۀ داستان را به زبان فارسی با پرداخت‌هایی در نثر آن بدون اطلاع مترجم در کتاب هفته دوباره چاپ و منتشر کرد.

منشی زاده از این کار شاملو سخت آزرده خاطر شد و گلایه و شکایت کرد که چرا باید ترجمۀ گیلگمش او را در کتاب هفته به این صورت و با پردازشی دیگر منتشر کنند. ظاهراً قصد شاملو این بود که متن این حماسه به دست شمار بزرگی از خوانندگان برسد، ولیکن با پردازش و زبانی که خود می‌پسندید. البته این کار از شاملو پسندیده و درست نبود. چاپ داستان باعث اختلافاتی شد و مؤسسۀ کیهان ناگزیر از چاپ کامل متن گیلگمش با ترجمۀ منشی زاده شد. ظاهراً بالا گرفتن اختلاف شاملو و کیهان در این موضوع، یکی از دلایلی بود که شاملو کتاب هفته را ترک کرد.

درست است که کتاب هفته پیش از شاملو فعالیت خود را با عنوان کیهان هفته آغاز کرده بود، اما کتاب هفته به این شکل و شمایل و سبک وسیاق از دستاورد‌های هنری شاملو بود. شاملو با تحولی که در کار و محتوای کتاب هفته ایجاد کرد، مخاطبان نسل جوان و روشنفکران آن روزگار را به نشریه جذب کرد و شرایطی فراهم شد که همه از این کتاب استفاده کنند. خیلی‌ها از طریق کتاب هفته با شاملو و شعر شاملو آشنا شدند. از جمله خانم آیدا سرکیسیان که به گفتۀ خودش از طریق کتاب هفته با شاملو آشنا شد.

شاملو چهار سال پس از تعطیلی کتاب هفته سردبیر هفته نامه خوشه شد که پس از مدتی در اسفند ماه ۱۳۴۷ با اخطار رسمی ساواک فعالیت آن متوقف میشود و یک دهه بعد سردبیری کتاب جمعه را بر عهده می‌گیرد که همانند عنوانش در ترکیب کلی هم شباهت‌های بسیاری با کتاب هفته داشت که آن هم به سرنوشت مشابه دو نشریه پیش از خود دچار می‌شود.

و، اما پس از شاملو علی اصغر حاج سید جوادی سردبیر کتاب هفته می‌شود. حاج سید جوادی شخصیتی آگاه و فرهیخته و روزنامه نگاری ماهر بود. او تغییری در کتاب هفته نداد و همان سبک و روش شاملو را در کار و شکل و محتوای کتاب هفته و بخش بندی مطالب آن ادامه داد تا زمانی که محمود اعتمادزاده (به آذین) سردبیر شد. به آذین شیوه و دیدگاه دیگری داشت و به طور کلی دگرگونی‌هایی در شکل درونی و بخش بندی مطالب کتاب هفته داد و بخش‌هایی از آن را از قبیل کتاب کوچه را حذف کرد.

کتاب هفته پس از حدود سه سال انتشار و چاپ ۱۰۴ شماره در سال ۴۲ در حالی به تعطیلی کشانده میشود که تیراژ آن به ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ نسخه تنزل پیدا کرده بود.

درونمایه کتاب هفته

در نخستین صفحات کاهی اخرایی رنگ از نخستین شماره از کتاب هفته می‌خوانیم که: «.. و اینک، نخستین مجموعه از کتاب هفته در دست‌های شماست. کوشیده ایم که هر مجموعه چیزی زیبا، خواندنی، سرگرم کننده و در عین حال آموزنده باشد و این نخستین جلد براساس همین کوشش مدون شده است.»

هر شماره از کتاب هفته به یک داستان اختصاص داشت که عنوان و طرح اصلی روی جلد هم از آن گرفته می‌شد؛ البته داستان‌های دیگری هم در آن شماره به چاپ می‌رسیدند. از میان نویسندگان، شاعران، مترجمان مشهور و معتبر آن دوران کمتر کسی است که با کتاب هفته همکاری نکرده است. برخی از آن‌ها هم مانند منوچهر آتشی، نصرت رحمانی و غلامحسین ساعدی به دلیل معاشرت و دوستی با شاملو نقش فعال تری را بر عهده گرفته بودند.

داستان نویسانی مانند بهرام صادقی با داستان نویسی در کتاب هفته نامور شدند و به طور کلی کتاب هفته پایگاهی برای گرد همایی نام‌های بزرگ در ادبیات زمانه بوده است. نخستین صفحات همه شماره‌های کتاب هفته به تابلو‌های رنگینی اختصاص دارد که از میان شاهکار‌های پیشروان مکتب‌های نقاشی انتخاب شده بود که در بخش دیگر این نشریه تحت عنوان اندیشه‌ها و خبر ها، این مکاتب نقاشی و اصول کار بزرگان و نمایندگان هر مکتب تشریح می‌شد.

در قلمروی دانش بشر، بخش دیگری از این نشریه است که خوانندگان را به ساده‌ترین زبان ممکن در جریان آخرین پیشرفت‌های علوم قرن قرار میداد که در آن زمان به موضوعاتی مانند انرژی هسته‌ای نیز در این بخش پرداخته اند که موضوعی بسیار نو محسوب می‌شده است.

در بخش دیگر این کتاب تحت عنوان اندیشه‌ها و خبر ها، خواننده در جریان آخرین حوادث جهان فرهنگ و ادبیات و هنر قرار می‌گرفت. کتاب کوچه، زیر عنوان کلی بخش دیگر این نشریه است که به گردآوری و نشر ادبیات فولکوریک زبان فارسی اختصاص دارد که با امضای شخص شاملو انجام گرفت.

فلکور (واژه‌ای لاتین به معنای فرهنگ عامه) به عنوان یک دانش غربی تازه به ایران آمده بود. این دانش یک حوزه مفهومی و یک قلمروی وسیع موضوعی از جمله هنر ها، دانش ها، ادبیات، زبان مردم کوچه و بازار را در بر میگرفت. از آنجا که کتاب هفته نشریه روشنفکران آن زمان بود و در زمینه‌های گوناگون در جامعه ما تاثیرگذار بود کتاب کوچه هم که بخشی از آن بود تاثیر مهم و فراگیری در آشنا کردن مردم با فرهنگ بومی خود و اعتبار بخشیدن به فرهنگ محلی داشت.

کتاب کوچه به مردم کوچه و بازار توجه داد که نظام و ساختار اجتماعی فرهنگی اقتصادی و دینی و آموزشی جامعه بزرگ ایران برآمده از همین فرهنگ سنتی شفاهی متداول میان مردم بوده است. علی بلوکباشی، زبان شناس معروف، همکاری اش را با کتاب هفته در تدوین کتاب کوچه در سال ۴۰ آغاز کرد. وی تدوین بخش کتاب کوچه در شناخت فرهنگ ایران بسیار تاثیرگذار می‌داند.

شاملو کتاب کوچه به فرهنگ مردم اختصاص داده بود که در هر هفته در آن مجموعه‌ای از فرهنگ شفایی مردم نقاط مختلف ایران درج و منتشر می‌شد؛ این بخش مجموعه‌ای از ادبیات عامل مانند قصه ها، ترانه ها، ضرب المثل ها، متل ها، دانش‌ها و علوم فنون بومی ایران، اصطلاحات و کنایات زبانی مردم و همچنین مجموعه‌ای از بازی‌ها سرگرمی‌ها و مانند آن‌ها را شامل می‌شد که با همکاری مردم بومی همان مناطق و مطالبی که در خصوص فرهنگ‌های بومی به نشریه ارسال میشد، جمع آوری شده است.

در زمانی که فرهنگ عامه در میان اهل ادب و روشنفکران ما رنگ باخته می‌نمود و ارزش و اعتبار چندانی نداشت شاملو شاعر روشنفکری بود که به فرهنگ شفاهی و زبان و اندیشه و باور‌های مردم کوچه و بازار عشق می‌ورزید و از آغاز کار شاعری و نویسندگی اش به این موضوع علاقه شدیدی نشان می‌داد. شاملو یکی از نخستین شاعرانی شاعران و هنرمندانی بود که به زبان عامه مردم کوچه و بازار و فرهنگ مردم و جمع‌آوری آن علاقه نشان می‌داد در نوشته هایش از اصطلاحات و تعبیرات و کنایات و در اشعارش از وزن و سبک ترانه‌های عامیانه استفاده می‌کرد.

نکته مهم دیگری که باید خاطر نشان کنم این است که در کتاب هفته سردبیران هیچ گاه نگرش و گرایش‌های سیاسی خود را در کار ادبی و علمی و تحقیقی و فضای اداری کتاب هفته دخالت نمی‌دادند. حتی م. ا. به آذین که به یک گروه حزبی سیاسی وابسته بود، در تمام مدت سردبیری کتاب هفته، صلابت ادبی و تحقیقی خود را حفظ کرد و محتوای نشریه را به اندیشه سیاسی نیالود.

شاخصه‌ها و ویژگی‌ها

عباس عاقلی زاده از مدیران فنی کتاب هفته می‌گوید: «شاملو از نظر صفحه آرایی ایده‌های بسیار جالبی داشت؛ او به نوشته‌ها و ترجمه‌های فرهنگی روز خیلی توجه داشت و تا سطح مجله از سطح مجلات دیگر بالاتر باشد؛ همچنین حساسیت زیادی داشت تا مطالبی کتاب هفته پر غلط نباشد.»

به طور کلی افرادی که در مجله قلم می‌زدند پیگیر دانش‌ها و رویداد‌های ادبی و هنر نو در جهان بودند و هر گاه به مطلبی نو در هر زمینه بر می‌خوردند برخورد می‌کردند با نوشتن درباره آن مطالب یا ترجمه آن مطلب و چاپ آن در کتاب هفته زمینه آشنایی بیشتر خوانندگان را با دستاورد‌های تازه فراهم کنند. کتاب هفته همه موضوعات علمی ادبی هنری مانند داستان‌های بلند ایرانی، ترجمه داستان‌های خارجی، اشعار، دانش‌های نوین و حتی سرگرمی‌هایی مانند شطرنج را هم پوشش می‌داد.

شاملو در کتاب هفته هم به لحاظ شکل هم به لحاظ محتوا و تحول ایجاد کرد به طور کلی چاپ چنین هفته نامه‌ای با این قطعه و محتوا و شکل و شمایل پدیده جدیدی در نشریات آن زمان بود و اقبال مخاطبان زیادی را متوجه خود کرد که هنوز هم پس از گذشت نیم قرن خوانندگان خاص خود را دارد و از تک و تا نیفتاده است.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: ادبیات مجله ادبی شاملو مجله کتاب هفته مردم کوچه و بازار روزنامه نگاری حاج سید جوادی داستان نویسی کتاب هفته کتاب هفته کتاب هفته کتاب هفته کتاب هفته کتاب هفته طور کلی کتاب کوچه داستان ها بخش دیگر آن زمان دانش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۸۰۷۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سالن کنسرت در ملایر ساخته می شود

ایسنا/همدان فرماندار ویژه ملایر نخستین جشنواره «شب های موسیقی تاک» را یک رویداد بزرگ فرهنگی و هنری در ملایر طی هفته اخیر دانست و گفت: با توجه به کمبود سالن موسیقی در ملایر،چند پروژه فرهنگی در دست اقدام داریم و یکی از طبقات در یکی از پروژه ها به سالن کنسرت اختصاص داده خواهد شد.

سلمان اسماعیلی شامگاه چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ماه در آیین اختتامیه نخستین جشنواره «شب های موسیقی تاک» در ملایر اظهار کرد: ملایر در این دوره میزبان گروه های موسیقی غرب کشور بود و از همین حالا به فکر میزبانی جشنواره موسیقی های سنتی در سطح ملی خواهیم بود.
وی با بیان اینکه یک سالن به روز، مجهز و در شان مردم تحت عنوان سالن کنسرت پیش بینی خواهد شد، افزود: این سالن به سرعت ساخته می‌شود و تقدیم مردم فرهنگ دوست ملایر خواهیم کرد.

اسماعیلی تصریح کرد: از دیرباز روح و نگاه ما با فرهنگ ها و هنرهای مختلف از جمله هنر پر رمز و راز موسیقی و شعر در هم آمیخته است و اصالتا و ذاتا علاقمند به موسیقی به ویژه موسیقی سنتی هستیم.

وی با بیان اینکه بسیاری از این سازها متعلق به ایران است، گفت: محاسبات پیدا و پنهان موسیقی و پیامی که منتقل می‌کند نشان می‌دهد این هنر با ذات ما هماهنگی دارد و ابزار آلات موسیقی مبتنی بر علم، هندسه و مضامین بلند عرفانی طراحی می شوند.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ملایر نیز با اشاره به برگزاری نخستین جشنواره بزرگ «شب های موسیقی تاک» مطرح کرد: قصد داریم سال آینده این جشنواره را در سطح ملی برگزار کنیم.

فرشاد کشاورزیان به حضور چهار استان همدان، لرستان، مرکزی و کرمانشاه در این جشنواره اشاره و تصریح کرد: این جشنواره در سطح منطقه‌ای بود و اساتید مطرح کشوری و هنرمندانی از تهران در این جشنواره حضور داشتند.

کشاورزیان خاطرنشان کرد: وجود ۲۵۰ کارگاه ساز سازی در ملایر می تواند در کنار مبلمان منبت و انگور یک‌ برند ملی برای این شهرستان باشد.

دبیر جشنواره موسیقی «شب‌های تاک» نیز اظهار کرد: طی جشنواره در پنج حوزه اجرای صحنه‌ای داشتیم و همزمان با آغاز به کار جشنواره، دومین نمایشگاه ساز و صنایع دستی در مجتمع فرهنگی و هنری ارشاد افتتاح شد و بعدازظهر هر روز کارگاه‌ها و ورک‌شاپ و تور گردشگری برگزار شد.

رضا قدسی با بیان اینکه در این جشنواره ۳۸۰ هنرمند حضور داشتند که ۲۸۰ نفر از فعالان عرصه موسیقی هستند ساخت یک سالن برای اهالی موسیقی را یکی از مطالبات مهم هنرمندان حوزه موسیقی در شهرستان خواند.

قدسی همچنین از حمایت‌های شهردار و شورای اسلامی شهر ملایر و خانه خلاق رُجا با ۶۰ هنرمند در ملایر و آموزشگاه موسیقی همراز قدردانی کرد.

وی همچنین خواستار حمایت مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری شهرستان برای برگزاری این جشنواره در سطح ملی شد و افزود: در ملایر ۲۵۰ کارگاه ساز سازی شناسایی کردیم و امیدواریم ملایر بعنوان شهر ساز سازی در سطح ملی معرفی شود.

هادی فیض منش، معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان نیز تاکید کرد: علاوه بر نام ملایر با منبت و تاک، ملایر باید شهر سازها شود و امیدواریم هر ساله این جشنواره در ملایر برگزار شود. 

انتهای پیام